چالش شغل و بزرگسالان با اختلال بیش فعالی

بلاتکلیف                    //روایت خواندنی یکی از مجلات انگلیس از دنیای بیش فعالی

— مودسلی میگوید: “اگر سه سال پیش تشخیص داده نمی شدم بیکار می شدم  . درگیری هرباره من با کارفرما هم کلافه ام کرده بود هم بهت زده میشدم که واقعا چرا اینطور میشود .و پیگیری ام در نهایت  جواب سوال ام را داد. من بیش فعال هستم.

—-هریس می گوید قبل از اینکه در نقش فعلی خود در مدرسه بیلینگ بروک به عنوان یک معلم نیازهای ویژه اقامت گزید ، بیش از 40 شغل خود را از دست داد یا آن را ترک کرد. او می گوید: “من از بسیاری از مشاغل اخراج شده ام.” “این چرخه کارها بود. تنها زمانی که توانستم یک کار طولانی مدت را قبل از کار فعلی خود نگه دارم ، زمانی بود که شش سال برای خودم کار کردم ، اما فقط 13 ماه قبل از آن کار کردم. “

ا

—-از 6 سالگی برچسب بیش فعالی ام  را شنیدم اما  آن زمان مربیان از شرایط آگاهی نداشتند و من از هر مدرسه ای که تحصیل می کردم اخراج شدم و سرانجام در سن 14 سالگی مدرسه را ترک کردم. فقدان صلاحیت های ناشی از انصراف زودهنگام از تحصیل ، انتخاب شغل من را به مشاغل نسبتاً پیش پا افتاده محدود کرد.

بسیاری از مردم می توانند یکنواختی انجام یک وظیفه را بارها و بارها در نقش های کم درآمد تحمل کنند اما برای من این کار غیر قابل تحمل بود. به عنوان مثال ، در سال 2010 من یک کار باغبانی با شورای شهر را داشتم. یکی از وظایف روزمره من این بود که یک کج بیل هلندی را از میان تخت گلها بیرون بیاورم تا علفهای هرز دم اسب را که در آنجا ریشه دوانده بود ، بیرون بیاورم. این مثل یک بازی خاتمه دادن به خاتمه بی پایان بود. بنابراین بیشتر از اینکه به این کار بپردازم ، احساس کردم بسیار سرگرم کننده تر است که مثل یک سلاح نینجا کلافه ام را بچرخانم و با پیچاندن همکارانم بقیه وقت خود را پر کنم. لی با من مدارا کردند ولی نهایت اتفاق خوبی نبود.

—- مودسلی ، 38 ساله  یک روزنامه نگار ارشد است. زندگی او قبل از تشخیص سه سال پیش در “بحران” بود. “به تعبیری ، کار روی خلاصه اخبار برای ADHD بسیار خوب است ، زیرا مهلت های مقرر کوتاه است و شما را در مسیر درست قرار می دهد.” اما مودسلی خلاصه نویسی ها را روی سیم می نوشت و شروع به تحسین همکارانش می کرد. وی می گوید: “من فکر می کنم اگر تشخیص داده نمی شدم بیکار و طلاق می گرفتم ، زیرا وخامت در کار منجر به زوال در خانه می شود.”

از زمان تشخیص ، مودسلی برای کنترل وضعیت خود دارو مصرف می کند و برای اطمینان از عملکرد بهتر او در کار ، راهکارهای دیگری طراحی کرده است ، مانند نگه داشتن یک تایمر روی میز برای کمک به او در تجسم زمان.

—–اما برای جان ، افسر سابق گزینه های مسکن از لیدز ، اخراج از کار و اقدام به خودکشی قبل از تشخیص ADHD انجام شد. او می گوید: “من همیشه می دانستم که به گونه ای متفاوت هستم ، اما نمی دانستم که این بیماری را دارم.” “بنابراین من 30 سال گذشته را در فکر فرومایگی خود گذراندم ، زیرا انجام کارهایی که افراد با ذهنیت معمول آن را مسلم می دانند دشوارتر است.”

مجله جامعه شناسی کار در این گزارش نشان می دهد که  اگر ADHD بزرگسال تشخیص داده نشده ممکن است سالانه میلیاردها هزینه برای انگلیس داشته باشد این مبنای مداخلات جدی کشور برای پیشگیری از خسارت های کشور و زندگی شغلی مردم می باشد .