چقدر مشتاق نشاط من بودی

پروردگارا
ای که هستی از سر انگشتان تو نشاط میگیرد…
چقدر مشتاق دیدن شادی من بودی و من از تو دور بودم
و تو چه مهربانانه کوچکی مرا نادیده گرفتی تا بزرگ شوم!
چه عاشقانه به من مهر ورزیدی تا من مهربانی بیاموزم و عشق بورزم
چه دلسوزانه خطاهای مرا بخشیدی تا تلاش کنم برای بهتر زیستن
خداوندا هدیه های کوچک دوستانم را فراموش نمیکنم چگونه الطاف و مهر بیکران تو را فراموش کنم؟
پروردگار من…
ای تمام ارامش لحظه های طوفانی ام!
مرا لحظه ای به خودم وامگذار دستم گیر همیشه و همه جا❤️❤️ تولید شده در تیم هوش معنوی-کارشناس ؛ سرکار خانم ندا مرزبان